Over vitaliteit en liefdesrelaties

In deze roerige tijden van mondiale chaos komt er veel op ons af en dit laat bij velen van ons diepe sporen achter in de relationele sfeer.

We worden maximaal uitgedaagd om onszelf staande te houden, onszelf te kunnen dragen in het oog van de storm, om veerkrachtig te blijven in een tijdsgeest waarin alles aan verandering onderhevig lijkt te zijn.

Veel mensen vinden houvast cq. vallen terug in hun overlevingsmechanismes, want daar kunnen ze immers op vertrouwen.

We staan ongemerkt de hele dag door “aan”, zijn extern gericht op de wereld om ons heen en op de ander. Vol continue in de doe-modus waardoor we het contact met onze binnenwereld, onze eigen verlangens en behoeftes verliezen.

Vroeg of laat wreekt zich dat. We raken stukje bij beetje het contact met onszelf kwijt en hollen achteruit qua vitaliteit en levensenergie. Via ons lichaam dient een achtbaan aan emoties zich aan, die om aandacht vraagt.

Er is moed voor nodig om bij deze emoties stil te staan. Om het ongemak, de pijn, de angst, het beklemmende gevoel of het verdriet te durven voelen. In plaats van er spreekwoordelijk van weg te rennen.

Wanneer je geen ruimte maakt voor je emoties omdat je in je overlevingsmodus zit, heeft dat impact op al je relaties en in het bijzonder op je liefdesrelatie.

De enige manier om jezelf terug te vinden is door de weg naar binnen te gaan. Door te verstillen en weer echt te leren luisteren naar je hart i.p.v. naar je ego / stemmetjes in je hoofd of je te laten afleiden door ruis van buitenaf.

Een evenwichtige liefdesrelatie vraagt commitment van beide partners aan de relatie en de bereidheid om aan de eigen schaduwkanten te willen werken.

Het licht op je eigen schaduwkanten laten schijnen werkt helend voor jezelf en kan er toe bijdragen dat de patronen en dynamiek binnen je liefdesrelatie ook kunnen veranderen.

Als je je oude “kind-pijn” in jezelf niet hebt geheeld, blijf je dit onbewust buiten jezelf projecteren en veelal op je liefdespartner. Diegene waar je juist het meeste van houdt!

Een afhankelijkheidsrelatie ligt op de loer als je je eigen grenzen en behoeftes negeert ten gunste van de ander. Je loopt dan namelijk het risico om jezelf in de relatie te verliezen en gaat eigenlijk je eigen verantwoordelijkheid uit de weg. Niet leuk om te horen misschien, maar so true!!

Een in potentie zeer liefdevolle, voedende & evenwichtige relatie kan dan ongemerkt omslaan in een relatie die je leegzuigt.

In mijn beleving is het onze ziel die onze liefdespartner juist aantrekt om ons bewust te worden van bepaalde dynamieken binnen in onszelf.

En zo kunnen we in het samenzijn met onze liefdespartner, heel veel stukken in onszelf helen als we ons bewust worden van waarom onze liefdespartner in ons leven is.

Het is niet onze taak om naar liefde
te zoeken, maar eerder om alle
hindernissen tegen de liefde
die we in onszelf hebben opgebouwd
op te sporen en ongedaan te maken”

~ Rumi ~