‘Mijn leven veranderde in één avond’

“Ik voelde me al een aantal weken niet goed: ik was moe en mijn lijf wilde niet meer. Niet zo gek, want ik was altijd druk. Ik werkte bij een financiële dienstverlener, zat in de ondernemingsraad, was vrijwilliger en had naast dat alles een eigen bedrijf als yogadocent, waarvoor ik ook een studie volgde. Ik had het allemaal prima voor elkaar. Zeker ook omdat mijn gezinsleden (echtgenoot, 2 kinderen, 2 katten en een hond) allemaal gezond en gelukkig waren.

En toch voelde het niet lekker meer. Fysiek voelde ik mij moe en mentaal dacht ik steeds vaker: is dit wel wat ik wil? Ik wist zeker dat het geen burn-out was, omdat ik die een paar jaar eerder al eens had gehad, en dit was anders. Al snel kreeg ik ook fysieke pijn, net onder mijn ribben. De huisarts gooide het op mijn leeftijd. Ik was destijds 44 jaar en had galstenen, maar uit de bloedtesten kwam iets anders: de ziekte van Hashimoto. Dit is een auto-immuunziekte waarbij je lichaam de schildklier niet meer als ‘lichaamseigen’ ziet en daarom antistoffen aanmaakt.”

‘Ik ging aan de slag met mijn ziekte’
“Pats! Daar zit je dan. Met de stempel chronisch ziek, in de linkerhand een doos medicijnen die vanaf nu levenslang deel zullen uitmaken van mijn leven, en in de rechterhand een oproep voor meerdere vervolgonderzoeken om ergere zaken uit te sluiten.

Desalniettemin liet ik mij niet uit het veld slaan. Naast mijn werk, bedrijf, vrijwilligerswerk en opleiding ging ik aan de slag met mijn ziekte. Ik wilde er álles over weten en álles aan doen om mijzelf weer beter te voelen. Je raadt het al: dat werkte niet. Omdat ik wist dat voeding het verschil kan maken bij mijn ziekte bezocht ik onder meer een ayurvedisch arts, maar het absolute kantelpunt kwam toen ik de Masterclass zag van MARK Leefstijl & Vitaliteit, die kwam echt binnen.”

‘Ik lag wakker van enthousiasme’
“Die avond is er van alles in mij veranderd en heb ik mij direct opgegeven voor de opleiding tot integraal Leefstijl- & Vitaliteitscoach. Mijn hart ging sneller kloppen van Nicole’s verhaal en ik heb die nacht wakker gelegen van enthousiasme. Ik wist direct: dit moet ik doen!

De opleiding was voor mij tegelijkertijd ook een persoonlijk coachtraject – een traject dat mijn coachees nu bij mij doorlopen. Iedere module heb ik als een spons opgezogen en tijdens de lessen heb ik alles uitgebreid geoefend. Een ware eyeopener voor mij was de module waarin emoties centraal staan. Ineens werd ik mij nog meer bewust van wat ik tot dan toe altijd had gedaan: keihard werken, zelfs tot een burn-out aan toe. Waarom deed ik dat? Omdat ik dan niets hoefde te voelen. Natuurlijk was ik weleens verdrietig bij een begrafenis of het overlijden van een huisdier, en ook emoties van anderen kan ik goed voelen. Maar mijn eigen lichaam voelde ik niet. Wél de grote signalen zoals pijn, maar niet de subtiele, zoals verkrampte spieren of vermoeidheid. Ik hield me staande, zoals ik dat als kind heb geleerd.

Die opleidingsdag kwamen er gevoelens los die ik nog nooit zo had ervaren. Gevoelens over het kind in mij dat getraumatiseerd was door seksueel misbruik door de overbuurman. Gevoelens over het altijd lief en aardig gevonden willen worden, omdat ik in de brugklas werd gepest. Gevoelens die er mochten zijn. Ik mocht er zijn, zoals ik ben. Een authentiek en mooi mens.”

‘Wat ik doe, voelt niet als werken’
“Inmiddels is er veel veranderd en werk ik niet meer bij een financiële dienstverlener. Ik werk zelfstandig als integraal Leefstijl- & Vitaliteitscoach en yogadocent. Ik kan mijn eigen tijd indelen en wat ik doe, voelt niet als werken. Ik mag mensen begeleiden op het pad naar een gezonde leefstijl en een optimale totaalbalans. Ook de manier waarop ik yoga beoefen is veranderd. Ik let meer op wat ik kan en niet kan en ga niet meer over mijn grenzen heen om de ultieme houding te bereiken. Mijn gezondheid staat nu voorop. Zoveel mensen zijn zoals ik en hebben soortgelijke verhalen. Mensen die zichzelf aanpassen om aardig gevonden te worden, emoties controleren door middel van eten of leven met een trauma dat diep is weggestopt. Sterke mannen en vrouwen, die net als ik mogen gaan staan op het podium dat ‘het leven’ heet.”